hari ni entri pendek ja..hanya nak tunjuk mengenai Prinsip-prinsip Tamadun Islam Dan Tamadun Barat..sila klik pada gambar untuk nampak dengan lebih jelas..terima kasih..
Saturday, 24 March 2012
Prinsip-prinsip Tamadun Islam Dan Tamadun Barat
Salam..
hari ni entri pendek ja..hanya nak tunjuk mengenai Prinsip-prinsip Tamadun Islam Dan Tamadun Barat..sila klik pada gambar untuk nampak dengan lebih jelas..terima kasih..
hari ni entri pendek ja..hanya nak tunjuk mengenai Prinsip-prinsip Tamadun Islam Dan Tamadun Barat..sila klik pada gambar untuk nampak dengan lebih jelas..terima kasih..
Thursday, 22 March 2012
Al-Khawarizmi Ahli Matematik Teragung
Salam semua :)
Hari nie kami nak bercerita pula mengenai Tokoh Matematik yang teragung di dunia. Anda semua mesti pernah dengar tentang tokoh Al Khawarizmi kan? Siapa tidak pernah dengar sila angkat tangan sekarang! "CIKGU" nak mengajar hari ini haha..okeh bagi yang kenal dan ingat Al Khawarizmi apa kata kali ini, anda semua ingat kembali apakah sumbangan beliau kepada dunia matematik sehingga ke hari ni..
Okeh murid-murid dan pelajar-pelajar sekalian, sila baca di bawah :D
Sebelum itu...
Kepada mereka yang belum pernah melihat wajah beliau, boleh rujuk di bawah yer..Jum usha!
Gambar ini hanya ilustrasi je tau..Setakat ini kami belum pernahla jumpa gambar sebenar beliau.
maklum la kami lahir dan tinggal di zaman alaf baru..hehe
p/s : kalau anda pernah tengok gambar sebenar Al Khawarizmi (dapat jumpa Al Khawarizmi,lagi bagus) jangan lupa habaq kami naa...opss dah terkeluar loghat kedah..maafla ye..hehe *sila abaikan :D
Okeh kita kembali semula kepada topik perbincangan kita.. ^_^
Dalam dunia matematik, Al-Khawarizmi lebih dikenali dengan nama Bapa Algebra.
Nama sebenar Bapa Algebra ini ialah Muhammad Ibn Musa al-Khawarizmi. Selain itu, beliau turut dikenali sebagai Abu Abdullah Muhammad bin Ahmad bin Yusoff. Walaubagaimanapun, orang Barat mengenalinya dengan nama al-Khawarizmi, al-Cowarizmi, al-Ahawizmi, al-Karismi, al-Goritmi, al-Gorismi dan beberapa nama lain lagi. Tarikh lahir dan kematiannya yang tepat tidak diketahui, tetapi beliau dikatakan hidup di antara tahun 790 sehingga 840 Masihi. Ada pendapat lain menyatakan beliau lahir pada tahun 780 Masihi dan meninggal dunia pada tahun 850 Masihi.
Dalam kalangan ahli sains, beliau lebih dikenali sebagai Al Khawarizmi dan merupakan seorang ahli sains Islam yang terulung dalam ilmu matematik. Beliau juga merupakan seorang ahli astronomi dan geografi yang terkenal pada zamannya.
Gelaran Al Khawarizmi diberikan kepada beliau bersempena tempat kelahirannya di Khawarizm yang terletak di selatan Laut Aral. Beliau lahir di sebuah tempat bernama Kath iaitu sebahagian daripada daerah Khawarizm, yang kini telah lenyap akibat ditenggelami pasir.
Dalam pendidikan telah dibuktikan bahawa Al-Khawarizmi ialah seorang tokoh Islam yang berpengetahuan luas. Pengetahuan dan kemahiran beliau bukan sahaja meliputi bidang syariat tetapi di dalam bidang falsafah, logik, aritmetik, geometri, muzik, kejuruteraan, sejarah Islam dan kimia. Al-Khawarizmi merupakan guru aljabar di Eropah. Beliau merupakan ahli matematik teragung dan jasanya terhadap dunia Matematik sangat besar. Beliau merupakan pengasas kepada beberapa cabang dan konsep asas Matematik. Hasil kerjanya dalam algebra begitu cemerlang dan beliau tidak hanya mempunyai inisiatif terhadap subjek dalam pembentukan sistematik tetapi juga bertanggungjawab membangunkan penyelesaian analitikal dalam pengembangan garis lurus serta persamaan kuadratik.
Persamaan kuadratik ialah satu persamaan di mana kuasa kedua tanpa kuasa lebih tinggi digunakan bagi yang tidak diketahui (x2 + 2x – 8 = 0). Kejayaan itu akhirnya menjadikannya pengasas Algebra. Nama Algebra diperoleh daripada bukunya yang terkenal iaitu Al-Jabrwa-al-Muqabilah.
Beliau turut menjelaskan dengan teliti kegunaan sifar iaitu sistem angka yang dibangunkan oleh orang Arab. Pada masa yang sama, beliau membangunkan sistem perpuluhan dan dengan itu, keseluruhan sistem nombor angka, algorithm atau algorizm memperoleh nama selepas dibangunkan oleh orang Arab. Dalam usahanya memperkenalkan sistem angka India (kini dikenali angka Arab), beliau telah membangunkan beberapa prosedur kira-kira termasuk operasi dan pecahan. Sistem angka itu kemudiannya diperkenalkan kali pertama oleh orang Arab kepada Barat yang mana hasil kerjanya telah diterjemahkan ke dalam bahasa Eropah.
Seterusnya, beliau turut membangunkan secara terperinci bidang trigonometri iaitu ilmu matematik mengenai sudut dan sempadan segitiga yang mengandungi fungsi sine. Beliau juga menyempurnakan teori geometri yang mewakili muka keratan kon dan membangunkan kalkulus yang mana membantunya menguasai konsep pembezaan. Beliau juga turut bekerjasama dalam pengukuran darjah di bawah perintah Mamun al-Rashid yang bertujuan mengukur isipadu dan lilitan bumi. Pembangunan ilmu kaji bintang atau ilmu falak olehnya mempunyai makna yang cukup besar terhadap kemajuan dalam bidang sains astronomi yang mana beliau turut menulis buku mengenainya. Sumbangan Khawarizmi dalam ilmu geografi turut cemerlang. Beliau tidak hanya menyemak pandangan Patolemy mengenai geografi tetapi juga membetulkannya termasuk dalam melakar peta dunia.
Buat pengetahuan semua, Al Khawarizmi merupakan saintis pertama yang melakar peta dunia pada tahun 830 Masihi iaitu 10 tahun sebelum beliau meninggal dunia. Subhanallah…alangkah hebatnya sarjana Islam ini kan..? :D
Haa hebat kan tokoh Al Khawarizmi ni? Jika diberi peluang kami pun nak jadi macam beliau..dapat mencipta simbol-simbol matematik..mesti seronok kan haha..cuba anda fikir jika tokoh ini tidak wujud, sudah pasti kita tidak mengenali ape itu matematik dan apatah lagi mahu menyelesaikan masalah-masalah dalam matematik kan..Selain itu, bukan setakat matematik tetapi beliau juga saintis pertama yang melakar peta dunia..masyaALLAH lagi hebat kan! Bayangkan la jika tokoh ini tidak melakar peta dunia..sudah pasti kita tidak mengenali dan mengetahui apakah nama negara kita, kita tinggal di mana bukan? Jadi kita patut bersyukur dengan nikmat tuhan kerana telah melahirkan tokoh terunggul ini buat kita semua.. :)
Sekian, kepada pembaca-pembaca yang comel..terima kasih sudi membaca..jumpa lagi post akan datang ^__^
Hari nie kami nak bercerita pula mengenai Tokoh Matematik yang teragung di dunia. Anda semua mesti pernah dengar tentang tokoh Al Khawarizmi kan? Siapa tidak pernah dengar sila angkat tangan sekarang! "CIKGU" nak mengajar hari ini haha..okeh bagi yang kenal dan ingat Al Khawarizmi apa kata kali ini, anda semua ingat kembali apakah sumbangan beliau kepada dunia matematik sehingga ke hari ni..
Okeh murid-murid dan pelajar-pelajar sekalian, sila baca di bawah :D
Sebelum itu...
Kepada mereka yang belum pernah melihat wajah beliau, boleh rujuk di bawah yer..Jum usha!
Gambar ini hanya ilustrasi je tau..Setakat ini kami belum pernahla jumpa gambar sebenar beliau.
maklum la kami lahir dan tinggal di zaman alaf baru..hehe
p/s : kalau anda pernah tengok gambar sebenar Al Khawarizmi (dapat jumpa Al Khawarizmi,lagi bagus) jangan lupa habaq kami naa...opss dah terkeluar loghat kedah..maafla ye..hehe *sila abaikan :D
Okeh kita kembali semula kepada topik perbincangan kita.. ^_^
Dalam dunia matematik, Al-Khawarizmi lebih dikenali dengan nama Bapa Algebra.
Nama sebenar Bapa Algebra ini ialah Muhammad Ibn Musa al-Khawarizmi. Selain itu, beliau turut dikenali sebagai Abu Abdullah Muhammad bin Ahmad bin Yusoff. Walaubagaimanapun, orang Barat mengenalinya dengan nama al-Khawarizmi, al-Cowarizmi, al-Ahawizmi, al-Karismi, al-Goritmi, al-Gorismi dan beberapa nama lain lagi. Tarikh lahir dan kematiannya yang tepat tidak diketahui, tetapi beliau dikatakan hidup di antara tahun 790 sehingga 840 Masihi. Ada pendapat lain menyatakan beliau lahir pada tahun 780 Masihi dan meninggal dunia pada tahun 850 Masihi.
Dalam kalangan ahli sains, beliau lebih dikenali sebagai Al Khawarizmi dan merupakan seorang ahli sains Islam yang terulung dalam ilmu matematik. Beliau juga merupakan seorang ahli astronomi dan geografi yang terkenal pada zamannya.
Gelaran Al Khawarizmi diberikan kepada beliau bersempena tempat kelahirannya di Khawarizm yang terletak di selatan Laut Aral. Beliau lahir di sebuah tempat bernama Kath iaitu sebahagian daripada daerah Khawarizm, yang kini telah lenyap akibat ditenggelami pasir.
Dalam pendidikan telah dibuktikan bahawa Al-Khawarizmi ialah seorang tokoh Islam yang berpengetahuan luas. Pengetahuan dan kemahiran beliau bukan sahaja meliputi bidang syariat tetapi di dalam bidang falsafah, logik, aritmetik, geometri, muzik, kejuruteraan, sejarah Islam dan kimia. Al-Khawarizmi merupakan guru aljabar di Eropah. Beliau merupakan ahli matematik teragung dan jasanya terhadap dunia Matematik sangat besar. Beliau merupakan pengasas kepada beberapa cabang dan konsep asas Matematik. Hasil kerjanya dalam algebra begitu cemerlang dan beliau tidak hanya mempunyai inisiatif terhadap subjek dalam pembentukan sistematik tetapi juga bertanggungjawab membangunkan penyelesaian analitikal dalam pengembangan garis lurus serta persamaan kuadratik.
Persamaan kuadratik ialah satu persamaan di mana kuasa kedua tanpa kuasa lebih tinggi digunakan bagi yang tidak diketahui (x2 + 2x – 8 = 0). Kejayaan itu akhirnya menjadikannya pengasas Algebra. Nama Algebra diperoleh daripada bukunya yang terkenal iaitu Al-Jabrwa-al-Muqabilah.
Beliau turut menjelaskan dengan teliti kegunaan sifar iaitu sistem angka yang dibangunkan oleh orang Arab. Pada masa yang sama, beliau membangunkan sistem perpuluhan dan dengan itu, keseluruhan sistem nombor angka, algorithm atau algorizm memperoleh nama selepas dibangunkan oleh orang Arab. Dalam usahanya memperkenalkan sistem angka India (kini dikenali angka Arab), beliau telah membangunkan beberapa prosedur kira-kira termasuk operasi dan pecahan. Sistem angka itu kemudiannya diperkenalkan kali pertama oleh orang Arab kepada Barat yang mana hasil kerjanya telah diterjemahkan ke dalam bahasa Eropah.
Seterusnya, beliau turut membangunkan secara terperinci bidang trigonometri iaitu ilmu matematik mengenai sudut dan sempadan segitiga yang mengandungi fungsi sine. Beliau juga menyempurnakan teori geometri yang mewakili muka keratan kon dan membangunkan kalkulus yang mana membantunya menguasai konsep pembezaan. Beliau juga turut bekerjasama dalam pengukuran darjah di bawah perintah Mamun al-Rashid yang bertujuan mengukur isipadu dan lilitan bumi. Pembangunan ilmu kaji bintang atau ilmu falak olehnya mempunyai makna yang cukup besar terhadap kemajuan dalam bidang sains astronomi yang mana beliau turut menulis buku mengenainya. Sumbangan Khawarizmi dalam ilmu geografi turut cemerlang. Beliau tidak hanya menyemak pandangan Patolemy mengenai geografi tetapi juga membetulkannya termasuk dalam melakar peta dunia.
Buat pengetahuan semua, Al Khawarizmi merupakan saintis pertama yang melakar peta dunia pada tahun 830 Masihi iaitu 10 tahun sebelum beliau meninggal dunia. Subhanallah…alangkah hebatnya sarjana Islam ini kan..? :D
Haa hebat kan tokoh Al Khawarizmi ni? Jika diberi peluang kami pun nak jadi macam beliau..dapat mencipta simbol-simbol matematik..mesti seronok kan haha..cuba anda fikir jika tokoh ini tidak wujud, sudah pasti kita tidak mengenali ape itu matematik dan apatah lagi mahu menyelesaikan masalah-masalah dalam matematik kan..Selain itu, bukan setakat matematik tetapi beliau juga saintis pertama yang melakar peta dunia..masyaALLAH lagi hebat kan! Bayangkan la jika tokoh ini tidak melakar peta dunia..sudah pasti kita tidak mengenali dan mengetahui apakah nama negara kita, kita tinggal di mana bukan? Jadi kita patut bersyukur dengan nikmat tuhan kerana telah melahirkan tokoh terunggul ini buat kita semua.. :)
Sekian, kepada pembaca-pembaca yang comel..terima kasih sudi membaca..jumpa lagi post akan datang ^__^
Wednesday, 21 March 2012
Remaja Disebalik Tamadun Islam
Salam semua :)
Hari ini ingin kami membincangkan sedikit maklumat mengenai "REMAJA DISEBALIK TAMADUN ISLAM". Jum bace entry di bawah ini...jika ada komen dan pendapat jangan segan silu untuk komen. ^^
Kejayaan tamadun-tamadun silam yang berjaya mempengaruhi dunia hingga hari ini ialah sebuah tamadun yang mampu menghasilkan idea, tulisan, ciptaan dan peloporan dalam sesuatu perkara baru hasil tercetusnya perkembangan ilmu dan dan intelektual.
Ilmu dan segala proses kearah pembinaannya adalah berpaksikan Tauhid. Pembinaan ilmu dalam konteks ini adalah ilmu yang sepadu dan menjurus kepada pembinaan tiga fakulti yang tersedia wujud dalam diri manusia iaitu akal,roh dan jasad. Ilmu bukan sekadar mendapat maklumat tetapi kemampuan untuk membudayakan dan memanfaatkannya.Natijah dan hasil dari pembangunan dimensi keilmuan ini akan membawa kepada peningkatan intelektualisme,pemikiran kritis,pembangunan akhlak dan budaya hidup yang akan menjadi cermin serta wadah untuk melahirkan generasi yang mampu membina “Tamadun Khairul Ummah”
Pencarian ilmu tidak terbatas kepada membaca dalam skop kursus tertentu,bidang akademik tertentu atau di atas faktor orientasi peperiksaan (exam oriented) .Tetapi ianya perlu diperluaskan kepada pelbagai disiplin keilmuan.Tidak semestinya seorang Jurutera atau Akautan,tidak mampu atau tidak boleh menjadi pendakwah dan mendalami ilmu-ilmu agama.Kita sepatutnya wajar menjadikan para ulama’ dan cendikiawan Islam yang terangung seperti Ibn Sina.Ibn Rusyd,el Khawarizmi,Ibn Khaldun dan ramai lagi,bekerja keras mencapai kejayaan dalam pelbagai lapangan disamping mempunyai asas ilmu-ilmu agama yang kukuh.Mereka tidak menjadikan alasan dengan status sebagai seorang yang belajar ilmu agama untuk gagal dan tidak mahu mencuba mencetuskan idea baru dalam ilmu moden,dan sehingga kini banyak karya-karya mereka menjadi rujukan antarabangsa.
Sumbangan Generasi Muda Pada Tamadun
Hari ini ingin kami membincangkan sedikit maklumat mengenai "REMAJA DISEBALIK TAMADUN ISLAM". Jum bace entry di bawah ini...jika ada komen dan pendapat jangan segan silu untuk komen. ^^
Remaja Berwawasan Unggul
Generasi muda kini masih dibelenggu dengan krisis kurangnya budaya keilmuan dan keintelektualan yang merupakan asas kepada kemajuan dan pembangunan sesuatu tamadun.Kejayaan tamadun-tamadun silam yang berjaya mempengaruhi dunia hingga hari ini ialah sebuah tamadun yang mampu menghasilkan idea, tulisan, ciptaan dan peloporan dalam sesuatu perkara baru hasil tercetusnya perkembangan ilmu dan dan intelektual.
Tamadun Yunani, China, India, Bizantin, Rom, Parsi, Mesir dan sebagainya terselah di sebalik tabir pembangunan sebuah sejarah tamadun kerana ketrampilan mereka memajukan produk seperti ilmu,dan idea-idea yang sihat. Apatah lagi Tamadun Islam amat gemilang sebagai pusat perkembangan ilmu pengetahuan.
Apabila kita memperhatikan secara lebih dekat mengikut kaca mata hati akan senario generasi muda kini yang ramai mempunyai Ijazah,Diploma,sijil-sijil kemahiran dan sebagainya tetapi tidak berupaya untuk memanfaatkan ilmu-ilmu yang diperolehi di menara gading untuk dikembangkan dengan menggunakan kreativiti dan inovasi di dalam diri. Ramai graduan-graduan yang menganggur gagal memanfaatkan potensi dan bakat pada diri untuk menciptakan peluang-peluang pekerjaan yang baru selain mengharapkan pekerjaan mengikut kelayakan yang tercatat pada sijil semata-mata. Manakala bagi mereka yang sudah berada di alam pekerjaan pun,wujud diantara mereka masih terbelenggu dengan cara kerja lama yang tiada produktaviti dan tidak pro-aktif kerana kurangnya daya kreativiti,inovasi dan keadah mengolah ilmu-ilmu yang telah dipelajari agar sesuai dengan keadaan realiti semasa.
Fenomena kegersangan asas keilmuan,kreativiti dan keintelektualan ini khususnya kepada generasi muda akan menyebabkan kelesuan daya fikir yang akhirnya menyebabkan kegagalan untuk memahami realiti semasa dalam masyarakat kini. Akibatnya lahirlah program-program pembangunan,projek-projek dan aktiviti-aktiviti meliputi soal ekonomi,politik dan sosial yang gagal mengubati ‘simptom’ sebenar yang menjadi puncanya .Banyak tenaga,wang dan keringat dihabiskan tetapi tiada kesan serta impak disebabkan ketiadaan penyelidikan,kajian dan meneliti punca pada lahirnya sesuatu masalah.
Tanpa pengukuhan ilmu yang utuh umat Islam akan menjadi lemah dan terus dijajah walaupun telah mencapai kemerdekaan kerana wujudnya penyakit yang dinyatakan oleh Malek Binnabi sebagai penyakit ‘colonsibilite’ yang bermaksud,suka merelakan diri diperhambakan lantaran daripada jiwa yang lemah.Penyakit ini akan menyebabkan para remaja khususnya dan masyarakat amnya terus dibelenggu dan dijajah hebat akibat lemah dari aspek pendidikan,keilmuan,pembangunan dan sebagainya.
Apabila kita memperhatikan secara lebih dekat mengikut kaca mata hati akan senario generasi muda kini yang ramai mempunyai Ijazah,Diploma,sijil-sijil kemahiran dan sebagainya tetapi tidak berupaya untuk memanfaatkan ilmu-ilmu yang diperolehi di menara gading untuk dikembangkan dengan menggunakan kreativiti dan inovasi di dalam diri. Ramai graduan-graduan yang menganggur gagal memanfaatkan potensi dan bakat pada diri untuk menciptakan peluang-peluang pekerjaan yang baru selain mengharapkan pekerjaan mengikut kelayakan yang tercatat pada sijil semata-mata. Manakala bagi mereka yang sudah berada di alam pekerjaan pun,wujud diantara mereka masih terbelenggu dengan cara kerja lama yang tiada produktaviti dan tidak pro-aktif kerana kurangnya daya kreativiti,inovasi dan keadah mengolah ilmu-ilmu yang telah dipelajari agar sesuai dengan keadaan realiti semasa.
Fenomena kegersangan asas keilmuan,kreativiti dan keintelektualan ini khususnya kepada generasi muda akan menyebabkan kelesuan daya fikir yang akhirnya menyebabkan kegagalan untuk memahami realiti semasa dalam masyarakat kini. Akibatnya lahirlah program-program pembangunan,projek-projek dan aktiviti-aktiviti meliputi soal ekonomi,politik dan sosial yang gagal mengubati ‘simptom’ sebenar yang menjadi puncanya .Banyak tenaga,wang dan keringat dihabiskan tetapi tiada kesan serta impak disebabkan ketiadaan penyelidikan,kajian dan meneliti punca pada lahirnya sesuatu masalah.
Tanpa pengukuhan ilmu yang utuh umat Islam akan menjadi lemah dan terus dijajah walaupun telah mencapai kemerdekaan kerana wujudnya penyakit yang dinyatakan oleh Malek Binnabi sebagai penyakit ‘colonsibilite’ yang bermaksud,suka merelakan diri diperhambakan lantaran daripada jiwa yang lemah.Penyakit ini akan menyebabkan para remaja khususnya dan masyarakat amnya terus dibelenggu dan dijajah hebat akibat lemah dari aspek pendidikan,keilmuan,pembangunan dan sebagainya.
Allah Taala berfirman;
“Bacalah dengan nama Tuhamnu yang menciptakan.Dia telah menciptakan manusia daripada segumpal darah.Bacalah dan Tuhanmu yang Maha Mulia.Yang mengajar dengan mata pena.Dia mengajarkan kepada manusia apa yang tidak diketahuinya.”
el ‘Alaq (96:1-5)
“Bacalah dengan nama Tuhamnu yang menciptakan.Dia telah menciptakan manusia daripada segumpal darah.Bacalah dan Tuhanmu yang Maha Mulia.Yang mengajar dengan mata pena.Dia mengajarkan kepada manusia apa yang tidak diketahuinya.”
el ‘Alaq (96:1-5)
Ilmu dan segala proses kearah pembinaannya adalah berpaksikan Tauhid. Pembinaan ilmu dalam konteks ini adalah ilmu yang sepadu dan menjurus kepada pembinaan tiga fakulti yang tersedia wujud dalam diri manusia iaitu akal,roh dan jasad. Ilmu bukan sekadar mendapat maklumat tetapi kemampuan untuk membudayakan dan memanfaatkannya.Natijah dan hasil dari pembangunan dimensi keilmuan ini akan membawa kepada peningkatan intelektualisme,pemikiran kritis,pembangunan akhlak dan budaya hidup yang akan menjadi cermin serta wadah untuk melahirkan generasi yang mampu membina “Tamadun Khairul Ummah”
Nabi bersabda;
"Menuntut ilmu menjadi suatu kewajipan kepada setiap muslim dan muslimah"
(Hadith riwayat Muslim)Pencarian ilmu tidak terbatas kepada membaca dalam skop kursus tertentu,bidang akademik tertentu atau di atas faktor orientasi peperiksaan (exam oriented) .Tetapi ianya perlu diperluaskan kepada pelbagai disiplin keilmuan.Tidak semestinya seorang Jurutera atau Akautan,tidak mampu atau tidak boleh menjadi pendakwah dan mendalami ilmu-ilmu agama.Kita sepatutnya wajar menjadikan para ulama’ dan cendikiawan Islam yang terangung seperti Ibn Sina.Ibn Rusyd,el Khawarizmi,Ibn Khaldun dan ramai lagi,bekerja keras mencapai kejayaan dalam pelbagai lapangan disamping mempunyai asas ilmu-ilmu agama yang kukuh.Mereka tidak menjadikan alasan dengan status sebagai seorang yang belajar ilmu agama untuk gagal dan tidak mahu mencuba mencetuskan idea baru dalam ilmu moden,dan sehingga kini banyak karya-karya mereka menjadi rujukan antarabangsa.
Sumbangan Generasi Muda Pada Tamadun
Agenda membina tamadun sepatutnya menjadi agenda asasi bagi semua peringkat dan generasi belia.Ini kerana sejarah banyak mencatatkan kesan-kesan yang hebat hasil dari gerak gempur generasi ini dalam pembinaan tamadun manusia di seluruh dunia,baik dari sudut pemikiran,reformasi akidah,budaya dan adat,bahkan yang berbentuk binaan dan kesan teknologi umat-umat terdahulu.
Sejarah Islam sahaja sudah cukup memaparkan sumbangan generasi ini untuk tontonan manusia sejagat,bermula dari kisah Habil anak Nabi Adam as yang memaparkan nilai-nilai ikhlas dan jujur dalam berkorban hinggakan dirinya menjadi korban saudaranya sendiri. Kisah Nabi Ibrahim ketika berumur belasan tahun,bersendirian mengajak kaumnya yang menyembah dan bertuhankan matahari,bulan,bintang kepada akidah tauhid melalui mantik akal,dan mengajak mereka secara berhikmah dengan membuka minda mereka supaya berfikir dengan kesedaran sendiri bilamana patung-patung yang mereka sanjungi sejak turun menurun sebagai tuhan yang tidak bernyawa hancur menjadi debu-debu berterbangan di ruang angkasa tanpa dapat berbuat apa-apa.Pada zaman Nabi Muhammad saw,hampir 95% dari pendokong tamadun Islam yang dibawa oleh Nabi saw dipelopori oleh golongan muda mudi.Mereka inilah yang setia berdiri di belakang panji-panji perjuangan Islam sehinggakan nabi berjaya membawa kegemilangan Islam di tanah arab pada masa itu,hasil sokongan yang tidak berbelah bahagi dari golongan muda.Lihat sahajalah nama-nama besar seperti Ali bin Abi Thalib,Zubair bin Awwam,Saad bin Abi Waqqas,Usamah bin Zaid,Bilal bin Rabbah,Ammar bin Yasir,Aisyah binti Abu Bakar,Asma’ binti Abu Bakar,Hafsah binti Umar,Fatimah binti Muhammad(anak baginda),Khaulah binti Tha’labah dan ramai lagi baik secara langsung mahupun sebaliknya dalam menjayakan visi dan misi agung serta amanah daripada Allah Taala. Terima kasih sudi membaca... :D
Tuesday, 20 March 2012
Ciri-ciri Tamadun Islam Dan Tamadun Barat
Salam :)
Tamadun Islam dan Tamadun Barat merupakan dua tamadun yang berbeza. Banyak perbezaan dan ciri-ciri yang boleh kita kupaskan mengenai dua tamadun ini. Seperti yang kita ketahui, ilmu berkaitan ketamadunan adalah penting dan relevan kepada masyarakat dan pelajar khususnya untuk memberi kefahaman yang jelas tentang pembinaan ketamadunan kepada umat manusia. Sejajar dengan itu, melalui pendidikan ketamadunan ini ia dapat membuka minda manusia untuk menerima kepelbagaian budaya masyarakat dan nilai-nilai murni yang telah diwarisi oleh sesebuah peradaban.
Kali ini kami akan memberi maklumat kepada anda mengenai Ciri-ciri Tamadun Islam Dan Tamadun Barat..
p/s : sila tekan gambar untuk nampak dengan lebih jelas lagi..orait jum baca! ^__^
Terima kasih kerana sudi meluangkan masa...
Next post akan ada maklumat yang lebih menarik lagi...tunggu... heheh ^__^
Tamadun Islam dan Tamadun Barat merupakan dua tamadun yang berbeza. Banyak perbezaan dan ciri-ciri yang boleh kita kupaskan mengenai dua tamadun ini. Seperti yang kita ketahui, ilmu berkaitan ketamadunan adalah penting dan relevan kepada masyarakat dan pelajar khususnya untuk memberi kefahaman yang jelas tentang pembinaan ketamadunan kepada umat manusia. Sejajar dengan itu, melalui pendidikan ketamadunan ini ia dapat membuka minda manusia untuk menerima kepelbagaian budaya masyarakat dan nilai-nilai murni yang telah diwarisi oleh sesebuah peradaban.
Kali ini kami akan memberi maklumat kepada anda mengenai Ciri-ciri Tamadun Islam Dan Tamadun Barat..
p/s : sila tekan gambar untuk nampak dengan lebih jelas lagi..orait jum baca! ^__^
Terima kasih kerana sudi meluangkan masa...
Next post akan ada maklumat yang lebih menarik lagi...tunggu... heheh ^__^
Konsep Tamadun Islam Dan Tamadun Barat
Salam :)
Pernahkah anda terfikir bagaimana kewujudan Tamadun Islam dan Tamadun Barat? Apakah perbezaan antara tamadun islam dan tamadun barat? Mungkin ramai yang tidak menyedari bahawa perbezaan kedua-dua tamadun ini begitu ketara. Antaranya dari segi perspektif pembangunan urusan kebendaan di mana jikalau kita lihat di dalam tamadun islam ianya berkait rapat dengan kerohanian. Segala urusan tidak terlepas daripada mengikut prinsip-prinsip akidah, syariah dan juga akhlak. Ini berbeza dengan ketamadunan barat di mana masyarakat itu mengamalkan segala urusan tidak berlandaskan agama. Jika di lihat pembaharuan dalam islam mengikut agama, bukan agama mengikut pembaharuan dan ini jelas menunjukkan perbezaan di antara kedua-dua tamadun ini.
Entri kali ini kami menyediakan maklumat mengenai tamadun-tamadun ini.
Sila baca di bawah. Klik pada gambar untuk melihat dengan lebih jelas.. ^_^
Terima kasih sudi membaca.. :)
Sunday, 18 March 2012
Tamadun Islam dan Tamadun Asia
PENGENALAN
Perkataan tamadun berasal daripada bahasa Arab, iaitu daripada perkataan mudun dan madain. Satu lagi perkataan Arab yang mempunyai kaitan dengan perkataan tamadun ialah madana yang mempunyai dua maksud, iaitu tinggi budi bahasa dan pembukaan bandar. Perkataan daripada bahasa Inggeris yang mempunyai persamaan makna dengan tamadun ialah civilization yang berasal daripada bahasa Greek, iaitu civitas yang bermaksud bandar. Tamadun juga boleh diertikan sebagai peradaban.
Setiap masyarakat di dunia mempunyai definisi yang tersendiri tentang konsep tamadun. Bagi masyarakat Barat, tamadun dikaitkan dengan pembangunan lahiriah terutamanya dalam hal-hal kebudayaan seperti penulisan, undang-undang, kesenian dan pembandaran. Menurut pandangan beberapa sarjana Barat, misalnya, Gordon Childe, pencapaian lahiriah merupakan kayu ukur kemajuan tamadun dalam sesebuah masyarakat.Darcy Riberio dan R.A. Buchanan pula menolak unsur rohaniah sebaliknya hanya menekankan kepentingan dan pembangunan lahiriah dalam proses perkembangan tamadun.
Menurut Islam, tamadun mestilah merangkumi pembangunan lahiriah dan rohaniah. Oleh itu, Islam menekankan pembangunan lahiriah dan rohaniah. Kedua-dua unsur ini penting untuk mengukur tahap ketamadunan sesebuah masyarakat. Mengikut pandangan Syed Naquib al-Attas, tamadun ialah pencapaian tahap tatasusila yang tinggi dan kebudayaan yang luhur oleh sesebuah masyarakat. Pandangan sarjana Islam ini turut disokong oleh sarjana Barat seperti Richard Sullivan yang mengakui bahawa unsur rohaniah sangat penting dalam konsep tamadun.
Secara umumnya, konsep tamadun tidak hanya mementingkan pencapaian berbentuk lahiriah seperti kesenian dan pembinaan kota semata-mata tetapi juga mestilah diiringi dengan pencapaian dalam aspek rohaniah, tatasusila dan moral.
CIRI-CIRI TAMADUN
Usaha manusia untuk menyesuaikan kehidupan mereka dengan alam sekeliling telah menjadikan manusia lebih kreatif dan inovatif. Kreativiti dan inovasi manusia bergantung kepada pencapaian pemikiran dan kekuatan rohaniah mereka. Oleh itu, proses pembentukan tamadun merupakan manifestasi kepada pencapaian manusia dalam kedua-dua aspek ini.
Kewujudan petempatan kekal merupakan salah satu ciri utama kemunculan tamadun. Kehidupan secara menetap membawa kepada corak hidup yang lebih sistematik.
Peningkatan jumlah penduduk membawa kepada sebuah kehidupan berorganisasi yang merangkumi aspek sosial, ekonomi dan politik. Kehidupan secara berorganisasi ini mampu mengatur cara hidup manusia untuk memastikan kestabilan dan kemakmuran kehidupan mereka.
Bagi mengendalikan masyarakat yang lebih besar, sistem pemerintahan mula dibentuk untuk menjalankan pentadbiran. Kewujudan sistem pemerintahan membawa kepada kelahiran sistem perundangan yang menjadi panduan kepada masyarakat demi menjaga keamanan dan kemakmuran sesebuah tamadun.
Pembentukan organisasi sosial dan politik membawa kepada pengkhususan pekerjaan dalam tamadun awal. Peningkatan dalam produktiviti manusia menyebabkan pengkhususan pekerjaan menjadi lebih penting.
Agama dan kepercayaan memainkan peranan yang penting dalam perkembangan tamadun. Ini adalah kerana kedua-duanya amat berkait dengan pengiktirafan terhadap golongan pemerintah, pembahagian sosial masyarakat, perkembangan ilmu pengetahuan, kesenian dan pembinaan dalam proses pembentukan tamadun awal.
Perkataan tamadun berasal daripada bahasa Arab, iaitu daripada perkataan mudun dan madain. Satu lagi perkataan Arab yang mempunyai kaitan dengan perkataan tamadun ialah madana yang mempunyai dua maksud, iaitu tinggi budi bahasa dan pembukaan bandar. Perkataan daripada bahasa Inggeris yang mempunyai persamaan makna dengan tamadun ialah civilization yang berasal daripada bahasa Greek, iaitu civitas yang bermaksud bandar. Tamadun juga boleh diertikan sebagai peradaban.
Setiap masyarakat di dunia mempunyai definisi yang tersendiri tentang konsep tamadun. Bagi masyarakat Barat, tamadun dikaitkan dengan pembangunan lahiriah terutamanya dalam hal-hal kebudayaan seperti penulisan, undang-undang, kesenian dan pembandaran. Menurut pandangan beberapa sarjana Barat, misalnya, Gordon Childe, pencapaian lahiriah merupakan kayu ukur kemajuan tamadun dalam sesebuah masyarakat.Darcy Riberio dan R.A. Buchanan pula menolak unsur rohaniah sebaliknya hanya menekankan kepentingan dan pembangunan lahiriah dalam proses perkembangan tamadun.
Menurut Islam, tamadun mestilah merangkumi pembangunan lahiriah dan rohaniah. Oleh itu, Islam menekankan pembangunan lahiriah dan rohaniah. Kedua-dua unsur ini penting untuk mengukur tahap ketamadunan sesebuah masyarakat. Mengikut pandangan Syed Naquib al-Attas, tamadun ialah pencapaian tahap tatasusila yang tinggi dan kebudayaan yang luhur oleh sesebuah masyarakat. Pandangan sarjana Islam ini turut disokong oleh sarjana Barat seperti Richard Sullivan yang mengakui bahawa unsur rohaniah sangat penting dalam konsep tamadun.
Secara umumnya, konsep tamadun tidak hanya mementingkan pencapaian berbentuk lahiriah seperti kesenian dan pembinaan kota semata-mata tetapi juga mestilah diiringi dengan pencapaian dalam aspek rohaniah, tatasusila dan moral.
CIRI-CIRI TAMADUN
Usaha manusia untuk menyesuaikan kehidupan mereka dengan alam sekeliling telah menjadikan manusia lebih kreatif dan inovatif. Kreativiti dan inovasi manusia bergantung kepada pencapaian pemikiran dan kekuatan rohaniah mereka. Oleh itu, proses pembentukan tamadun merupakan manifestasi kepada pencapaian manusia dalam kedua-dua aspek ini.
Kewujudan petempatan kekal merupakan salah satu ciri utama kemunculan tamadun. Kehidupan secara menetap membawa kepada corak hidup yang lebih sistematik.
Peningkatan jumlah penduduk membawa kepada sebuah kehidupan berorganisasi yang merangkumi aspek sosial, ekonomi dan politik. Kehidupan secara berorganisasi ini mampu mengatur cara hidup manusia untuk memastikan kestabilan dan kemakmuran kehidupan mereka.
Bagi mengendalikan masyarakat yang lebih besar, sistem pemerintahan mula dibentuk untuk menjalankan pentadbiran. Kewujudan sistem pemerintahan membawa kepada kelahiran sistem perundangan yang menjadi panduan kepada masyarakat demi menjaga keamanan dan kemakmuran sesebuah tamadun.
Pembentukan organisasi sosial dan politik membawa kepada pengkhususan pekerjaan dalam tamadun awal. Peningkatan dalam produktiviti manusia menyebabkan pengkhususan pekerjaan menjadi lebih penting.
Agama dan kepercayaan memainkan peranan yang penting dalam perkembangan tamadun. Ini adalah kerana kedua-duanya amat berkait dengan pengiktirafan terhadap golongan pemerintah, pembahagian sosial masyarakat, perkembangan ilmu pengetahuan, kesenian dan pembinaan dalam proses pembentukan tamadun awal.
Subscribe to:
Posts (Atom)
